Toename religieuze militairen

Lees ook: De elite van de Israëlische luchtmacht

Een baanbrekend onderzoek heeft uitgewezen dat in de laatste twintig jaar het percentage van religieuzen onder de IDF-kapiteins zijn enorm gestegen. Dit meldde Arutz7 een korte tijd geleden. Zo was 1990 2,5% van het IDF-kapiteins van huis uit vroom en volgens statistieken was het aantal in 2007 toegenomen naar 31,4%. Bij het ontbreken van data met betrekking tot gegevens van individuele vrome militairen, werd het religieus karakter van de IDF-kapiteins op hun religieuze naleving onderzocht.

Degene die religieuze middelbare scholen hadden doorlopen, werden bestempeld als ‘religieus’, terwijl degene die niet op een religieuze middelbare school hadden gestudeerd, als niet religieus werden gemarkeerd, terwijl zij vandaag de dag wel vroom kunnen zijn, doordat zij na hun schooltijd baal tesjoeve deden (het terugkeren van seculier Joods naar religieus Joods). Daarnaast toonde het onderzoek aan dat niet de huidige staat de motivatie van vrome IDF-ers zijn, maar de Halacha, de Joods religieuze wet. Met andere woorden, het aantal religieuzen binnen IDF kunnen zelfs hoger liggen dan de toegenomen 31.4%, omdat de vrome die de religieuze middelbare school niet hebben doorgelopen, niet in deze percentage zijn meegerekend.

Onderzoek wees het volgende uit:
in 1992 waren zeer weinig IDF-kapiteins van religieuze huizen. Tussen 1993 en 2000 nam het aantal religieuzen sterk toe. De percentage liep op van 2,5% naar 15,5%. Vanaf 2001 ging het helemaal hard, want geen jaar daarna kwam de percentage onder de 22,5%.
Naast dat de ’terugtrekking’ van Israël uit Gaza een reden voor religieuze jongeren was om als kapitein om het IDF te dienen, was vooral – aldus het onderzoek – vervreemding onder de religieuze Zionisten dat toenam.

De scherpe toename van het aantal religieuze militairen die de rang van kapitein ambiëren gaat terug naar de voorbereidingsprogramma voor het leger (mechina) – gevestigd in de religieuze gemeenschap – in de late jaren 80 vorige eeuw. Het programma was er voor bedoeld jonge mannen te informeren over Tora, de zionistische waarden en de waarde van het dienst doen in het leger. Op de mechinot (meervoud van mechina) konden studenten na de middelbare school een jaar Torastudie krijgen, om vervolgens het reguliere leger in te gaan.
Onder de mechinot afgestudeerde jongeren, gingen 80% inderdaad het dienst in, wat 40% van alle militaire besloeg. 20%-25% van hen werden werkelijk kapitein. Dit staat weer in schril contrast met de 7%-9% van de seculiere militairen.

Tot op heden was het IDF huiverig om informatie te publiceren over de religiositeit binnen het leger. Het onderzoek dat deel in Ha’aretz werd gepubliceerd, werd mede mogelijk gemaakt nadat IDF-ambtenaren besloten om een aantal geclassificeerde gegevens – verzameld door Manpower Divisie – naar buiten te brengen. De auteur van het onderzoek is zelf een IDF-kapitein. Met het oog op de nationale veiligheid, is zijn naam anoniem gebleven.

In 1999 is de Nahal Charedi (ook wel bekend als het Netzach Jehoeda Bataljon) opgericht om Charediem (vrome Joden) te stimuleren en voor hen mogelijk te maken om het Israëlische leger te kunnen dienen. Met slechts 30 militairen in haar eerste bataljon, wordt er nu ruim 1000 militairen getraind en het heeft al een reserve bataljon.

Met de komst van de Nahal Charedi kwam hierin een ommezwaai. Mannen raakten geïnteresseerd in het dienen van het leger en kunnen op een eenvoudige wijze onderwijs krijgen, maar daarnaast ook een beroepsopleiding volgen. Ook krijgen zij de mogelijkheid zich geheel aan de Halacha (Joodse religieuze wetten) te kunnen houden. Ook binnen de IAF (Israëli Air Force) worden de Charediem voorzien van glatt kosjer voedsel en ook daar mogen zij dagelijks studeren en dawnen (bidden).
Inmiddels beslaat 70% van de Religieuze Zionisten de Joodse vromen die van huis uit Charedi zijn!

Ook vrouwen hebben in Israël dienstplicht, waardoor er een probleem vanuit de Halacha is ontstaan: er zijn geen vrouwen toegestaan binnen het bataljon van de Nahal Charedi te functioneren. Daarnaast hebben de Nahal Charedi de beste hersjer en de best mogelijke supervisie over de kasjroetwetten. Torastudie gaat onder begeleiding van Rabbinale mentors.

Tot nu toe is het IDF huiverig voor de anathema binnen de charediwereld. Terwijl de religieuze Zionisten al lang onderdeel van het IDF zijn, trokken de Charedi Joden zich meer en meer terug van de nationale dienstplicht, waardoor de fundamentele meningsverschillen omtrent de seculiere aspecten van de staat een heet hangijzer werd. De weigering van het dienen van het leger bemoeilijkte de Charedi Joden om in aanmerking te komen voor werk, maar het blijft daarbij een teer punt bij seculiere Joden, die de Charedi’s openlijk beschuldigen van het verzaken van hun verantwoordelijk voor het welzijn en bescherming van land en burgerij.

Toch is het bataljon Netsach Jehoeda niet bepaald een jesjive met wapens. 80% van de militairen dienen vanuit gevechtsposities op hun basis vlakbij de broeinest van Chamas bij Jenin. Pas in 2008 kwamen Netsach Jehoeda militairen als eerste voor scherpschutter in aanmerking. Deze militairen worden geloofd om hun uitstekende militaire capaciteiten en hun nationale betrokkenheid. Daarnaast maken de Nahal Charedi een veel betere naam onder de gemiddelde Israëli. De mannen van de Nahal Charedi hebben namelijk bewezen dat zij in staat zijn veel, erg veel aan de nationale gemeenschap te geven. Iets wat de seculiere Israëliërs naar hun mening niet kenden.

De Joodse Staat is nu vanuit het perspectief van de orthodoxe Jood- niet de ideale staat, maar het is en blijft een Joodse Staat die Hasjem, Schepper van het Universum aan Joden gegeven heeft. Iedere dag moeten Joden proberen haar Joodse waarde te verhogen en op deze manier ondersteunen zij, vanuit de normen en waarde van de Tora, de Joodse Staat. De aanwezigheid van de Nahal Charedi binnen het IDF maakt het leger nog indrukwekkender en het negatieve stigma wat op Charediem ligt is veel minder geworden. Deuren gaan open voor verdere deelname van Charediem aan het IDF. Zo is er een nieuwe programma ontwikkeld – Sjachar Chadasj -waarin Charedi burgers middels de technische dienstverlening de luchtmacht dienen. Vele zijn inmiddels officieren binnen de luchtmacht.

Opperrabbijn Lau 

De grote rabbijn Rabbi Jisrael Meir Lau sjlita, de voormalige Opperrabbijn van Israël en huidige Opperrabbijn van Tel Aviv, prijst de inzet van de Nahal Charedi. Hij maakte een verwijzing naar de zegen van Aartsvader Ja’aqov aan zijn zoon Jehoeda: “Jehoeda, jouw broers zullen jou dankbaar zijn; jouw hand zal op de nek van jouw vijanden liggen.” Vervolgens vraag Rabbi Lau zich af “hoe kan Jehoeda zijn vijanden najagen om zijn vijanden te verslaan? De boog en de pijlen in de handen van Jehoeda is volgens de zegen van Ja’aqov Awinoe, onze vader.” Hij citeerde een pasoek (vers) uit Sjmot/Ex. over de strijd en het betalen van de militairen: “[men moet niet] wachten tot je vijanden zullen komen en wanneer de strijd in jouw huis plaatsvindt…. neem het initiatief en [vuur] de eerste kogel.”

En dat de vrome militairen in trek zijn, bleek uit een artikel in Jerusalem Post van het afgelopen voorjaar, waar in wordt gemeld dat het IDF naarstig onder de religieuzen aan het rekruteren is. Men verwacht rond 2020 dat voor het IDF 60% ultra-orthodoxe Joden vanaf de 18 gerekruteerd wordt.

Omdat men binnen het leger 10.000 militairen te kort komt, heeft IDF Manpower Divisie een plan uitgerold waar men de komende jaren vooral onder de Charediem zullen rekruteren. Het plan is afgelopen voorjaar goed gekeurd door de voormalige generale staf Lt.-Generaal Gabi Ashkenazi en werd vervolgens gepresenteerd aan Minister-President Binyamin Netanyahu. “Er is geen twijfel mogelijk dat door gebrek aan soldaten binnen het IDF, haar vermogen om tot uitvoering van haar taken tegen Chamas beïnvloed wordt,” zei de ambtenaar. “Het aantal van [verplichte] missies is hetzelfde gebleven maar het aantal militairen is dramatisch gedaald.”

De stappen van het plan is als volgt:
Stap 1: het aantal Charediem zal tegen 2012 verdubbeld worden. Dit gaat zowel om technische functies bij de luchtmacht als bij de militaire inlichtingendienst.
Stap 2: het vanaf 2020 zal er jaarlijks bijna 60% tussen 18-jarige Charediem geworven worden en aan de Charediem de mogelijkheid geven worden om een positie binnen de nationale dienst van het leger te krijgen.

Charediem zijn in Israël vrijgesteld van militaire dienst. Dit is al sinds de oprichting van de Staat Israël in 1948 toen de eerste Minister-President van Israël David Ben-Gurion een aantal honderden jesjive-studenten vrijstelling voor de verplichte diensttijd gaf. Deze studenten zijn in loop van jaren flink vermenigvuldigd en men schat nu een aantal van 60.000 in de leeftijd tussen de 18 en de 41 jaar. Van de 60.000 zijn volgens het IDF 5000 vrijgesteld.

Voor Charediem wordt het ook steeds makkelijker om te doen besluiten voor het IDF te werken, omdat het IDF bekend staat als de meest humane leger ter wereld. Volgens de meest recente militaire vakblad Bamachaneh, komt binnen het IDF post-traumatische stress-stoornis wereldwijd het minste voor. Dit wonderlijk feit is verbazingwekkend, doordat Israël en haar burgers dagelijks onder een constante dreiging leven.

Het onderzoek vergeleek het onderzoek naar PTSS tussen de IDF-militairen met gelijksoortig onderzoek die in andere landen ook hebben plaats gevonden. Minder dan 5% van de militairen die in Tweede Libanon oorlog en Cast Lead hebben gevochten, vertoonden tekenen van PTSS. Tijdens de Zesdaagse Oorlog, Jom Kippoer Oorlog en de eerste Libanon Oorlog lag het percentage op het dubbele.

De symptomen van PTSS zijn onder meer flashbacks, woede-uitbarstingen, nachtmerries en moeite met concentreren. Dit staat in schril contrast met de 15% van de militairen uit de VS die na een hun missie terugkeren uit Irak en 30% na terugkomst uit Afghanistan.

Naast het feit dat dit te wijten aan de toename van de Charediem binnen de Defensie macht van Israël, spelen hierin nog meer factoren. Zo worden Israëlische militairen geconfronteerd met kortere actieve bestrijding van dreiging dan hun Amerikaanse collegae. Een ander factor, zo legt een kapitein het rapport uit, is dat de Amerikaanse collegae duizenden mijlen van huis vechten, terwijl IDF-militairen na een gevecht relatief vaak in staat zijn naar huis terug te keren. “Israël staat bekend met hun bestrijding tegen PTSS,” legt hij verder uit, “Steeds meer militairen zoeken hulp en officieren zijn steeds meer bewust dat zij na een uitzending een behandeling nodig hebben.”

Het IDF heeft een speciale eenheid die verantwoordelijk is voor de behandeling van post-combat emotionele en psychische problemen. De eenheid krijgt gemiddeld 14 nieuwe verzoeken die maandelijks hulp nodig hebben. Daarnaast biedt de eenheid zorg aan veteranen en degene die onderdeel waren van recente uitzendingen. Tijdens Cast Lead werd de geestelijke gezondheid van de officieren zodanig in de gaten gehouden, dat militairen die aan de symptomen van PTSS lijden, snel en doelgericht gediagnosticeerd werden. “Door tijdige constatering, kan voorkomen worden dat de aandoening chronisch wordt,” legt dezelfde kapitein uit.

Eerdere studies wijzen uit dat voormalige IDF krijgsgevangen die religieus waren, minder last hadden van ernstige psychologische schade, dan seculiere IDF krijgsgevangenen. Dit zet je ook aan het denken…

Voor meer informatie over Nahal Charedi, klik op deze LINK en bekijk het volgende filmpje.