Mijn bezoek aan Auschwitz

Concentratiekamp Auschwitz

Ik heb dit altijd geweten maar tot vandaag niet echt begrepen. Dáár te lopen waar mensen vernederd, geslagen, gemarteld en vermoord zijn… Ik stond dáár. Op de plek waar mijn voeten de grond raakten, daar liepen zij, vielen zij. En ik zal nooit meer zeggen: “ik haat…” want echte haat is iets wat in de hoofden en harten van de kampbeulen leefde. Het zit niet in mij. Slechtheid zit in ieder mens, maar haat is iets anders. Ik wil in mijn hart geen haat dragen, het mag er nooit bodem krijgen.
Haat heeft niets met liefde te maken. Mensen zeggen wel eens dat haat en liefde dicht bij elkaar liggen. Maar dat is niet waar. Haat is met geen enkele definitie te omschrijven en in geen enkel woord te vangen. Om te begrijpen wat haat is moet je door Auschwitz lopen en de bewijzen met eigen ogen zien.

Wat leren we van een bezoek aan Auschwitz?

Wat kunnen we aan andere mensen vertellen om hun iets te leren over wat we gezien en ervaren hebben?

Ik zie het als een verplichting aan de vele slachtoffers van de haat om hier weg te gaan als mensen die méér weten dan toen ze aankwamen. De les, wat deze ook moge zijn voor iedere individuele bezoeker, zal een getuigenis en waarschuwing zijn voor de volgende generaties.

Les: alles wat er toen gebeurde, kan weer gebeuren. De geschiedenis zal zichzelf herhalen zodra we de slachtoffers van de holocaust? vergeten zijn. De mensen van nu zijn niet anders dan de mensen van toen. Dat kan ook helemaal niet, want sommige ‘mensen van toen’ leven nog steeds en zijn dus ook ‘van nu’. Bovendien bewijzen plaatsen zoals Guatanamo Bay en de Abu Ghraib gevangenis, zonder dat daarover enige misverstanden kunnen bestaan, dat mensenrechten nog altijd grof geschonden worden, dat concentratiekampen in 2005 nog steeds onverminderd in hun gruwelijkheid bestaan. En was het destijds: “London has been informed” en gebeurde er niets, zo is onze huidige regering én de VN geïnformeerd en wéér besluiten zij om de haat vrij spel te geven en het geweld tegen medemensen toe te staan.

Om de lijn door te trekken in dit betoog kun je jezelf afvragen je wat er in de jaren 30 aan de hand was politiek en economisch gezien, en of dit weer het geval is. Ik zeg: “de macht is Hitler in eerste instantie gegeven door politiek gekonkel én door keuze het volk“. Het gezegde: “geef het volk brood en spelen” kun je aanvullen met: “geef het volk een zondebok. Een gekooide en dus veilige vijand. Hoe creëer je een veilige vijand? Ontneem hem zijn mensenrechten, maak van hem een paria van de samenleving.
Wie ogen heeft, laat hem zien. Dat wij in ons landje aardig aan de weg getimmerd hebben als het op onverdraagzaamheid aankomt. Volgevreten hangen we achter de TV, kijken BigBrother. En onze zondebok… de Islamieten…! Niet allemaal over een kam scheren natuurlijk, we blijven Nederlanders hè? Alleen de moslims die … de koran lezen? Of hun eigen soort voedsel blijft eten? Of hun eigen wijze van kleden blijven handhaven? We bedenken wel iets op onze geheel eigen Nederlandse politiek correcte hypocriete wijze…

Mensen vragen mij soms: “waar was God in Auschwitz?” of: “als God bestaat, waarom heeft hij dit toegelaten dan?” Ik ben niet in staat om ‘waarom’ vragen te verklaren. Ik ga niet op Gods Troon zitten dus ik kan geen antwoorden geven op vragen die je beter aan God zelf zou kunnen stellen. Ik weet alleen dit zeker: “als God niet in Auschwitz was geweest, dan had niemand het overleefd. Deze hel. Nu zijn alle vermoorde en gebroken levens ‘levende getuigen’.  Gods Handen maakten de mensen. Hij maakte de aarde om te bewonen en er gelukkig te zijn. Hij maakte de dieren om voor te zorgen en de planten om van te eten. God blies de mensen adem in, zodat ze zouden leven.

Mensenhanden maakten Auschwitz. Mensenhanden tekenden de omvang van het kamp en bepaalden exact waar de barakken kwamen te staan, en waar de gaskamers. Mensen ontnamen andere mensen hun leven. De mens maakte eigenhandig een hel op aarde voor zijn medemens.