Wat zullen de goyim (niet-Joden) zeggen?

25 april 2018 noachiedeno

Geschreven door Joel von Schükkmann

Ik schrijf dit artikel terwijl wij (in Israel) nu op het moment in “oorlog” zijn. We zijn in oorlog met de Arabieren van Gaza, in het Noorden met Libanon (of eigenlijk hebben we deze nu al misschien wel verloren?), in Judea en Samaria (de zogenaamde “westelijke Jordaanoever”). We leven in een erg rumoerige tijd met onze Syrische buren, en Iran. En zelfs veel Arabieren in de staat Israel zijn niet te vertrouwen. Laat mij dit laatste uitleggen voordat ik begin.

Zelfs de Arabier die binnen de staat Israel leeft, heeft over het algemeen een hekel aan de Joodse “bezetters”, als zij de kans krijgen zouden zij het liefste alle Joden de zee in drijven. De vrijdag voor de afgelopen Shabbat. Ben ik met een vriend van mij naar het Mikveh in de “Arabische wijk” van de oude stad geweest. En aangezien het in de “Arabische wijk” is, zijn er natuurlijk veel Arabieren daar. Een groep kleine kinderen zag ons daar lopen, en begonnen meteen in het Arabisch te zingen. “Hizbollah, Hizbollah, zal overwinnen, Hizbollah, Hizbollah, slacht de Joden af”, etc. Waar leren deze kinderen dat? Van wie leren deze kinderen dat? En als deze kleine kinderen al zo zijn, laat staan hun ouders…

Bang voor de goyim (niet Joden)
Dit is waar het allemaal om gaat tegenwoordig. Angst, vrees, voor Amerika, voor de VN, voor de niet-Joodse wereld. Bush, Anan, Rice – het is voor hen dat wij buigen. Het is de zonde van onze tijd. Een zonde waar ook religieuze Joden zich aan bezondigen. Natuurlijk is G’d er nog steeds, de Almachtige. Maar als het op “tachlis” aankomt, op praktijk gerichte daden, dan is Bush degene bij wie we moeten zijn. Alleen angst voor de wereld, stopt Israel van het ten gronde richten van de Arabische terreur. Want wat zal de wereld wel niet zeggen, wat zullen de goyim zeggen? Het is de angst voor de wereld die onze soldaten tot kanonnenvlees maakt! Want we mogen niet al te veel “onschuldige Arabieren” ombrengen. En in plaats van ons aan te moedigen om in G’d te geloven, en niet in Bush, zien we dat het “nationalistische kamp”, juist het tegenovergestelde doet. Men vraagt Bush regelmatig om toestemming om door te gaan met de oorlog tegen het terrorisme. Natuurlijk is het leuk en fijn om te horen dat Israel en Amerika de leidende landen zijn in de oorlog tegen het terrorisme. En om wijlen Arafat (yimach shemo-Moge zijn naam worden uitgewist) te vergelijken met Bin Laden, of Amerika’s strijd tegen de Taliban te vergelijken met Israel’s strijd tegen Hamas. Maar op lange termijn is dit allemaal rampzalig. Het laat ons denken, dat het lot van het Joodse volk gebonden is met Amerika. Het laat ons denken dat George Bush, groter en machtiger is dan de brandende “Bush.” (Bereshis /Gen. 3).

Rabbi Kahane zt’l, hy”d leert dat Mosshiach ben Yosef uit zal gaan en de relaties met de goyim verbreken zal. Dit omdat hij weet dat alleen wanneer we alleen staan – geïsoleerd – alleen dan, zullen we stoppen om in de goyim te blijven vertrouwen. Alleen dan, wanneer we alleen en geïsoleerd zijn zal de Mosshiach komen. Zolang er geen volledig vertrouwen in G’d is, zal hij niet komen.

Met het isoleren van de wereld doelt hij echter niet op de “ein somchim al nase” (het verboden op het vertrouwen in wonderen). Het vertrouwen op wonderen is namelijk wanneer je blijft zitten en bidden, en verder niets doet. Dovid ging Goliath te lijf met het beste wapen dat hij had, en zo overtrad hij ook niet het gebod dat wij niet in wonderen mogen vertrouwen.

Tragedie van Israël
Door de geschiedenis heen, hebben we veel problemen gehad, en vele tragedies meegemaakt. Vandaag de dag hebben wij de tragedie van de Joods – Arabische strijd. Om de reden hiervan en van het feit dat er geen vrede zal komen als men zo doorgaat, beter te begrijpen. Kom ik terug op een opinie peiling die een aantal jaren geleden van gehouden werd, maar zelfs vandaag nog steeds recent is.

De universiteit van Tel-Aviv hield een opinie peiling onder Arabieren en Joden. Een lijst met 14 factoren die wel of geen invloed zouden hebben op de vrede tussen Israel en de Arabische landen. Wat waren de resultaten?

De Arabieren hadden op nummer 1: “De wil van G-d.” De Joden plaatsten deze als laatste. Een ander voorbeeld, is weer van de Universiteit van Tel-Aviv. Dit keer werd gevraagd om een commentaar te geven op het Bijbelse vers “De beschermer van Israel sluimert, noch slaapt.” Hen werd gevraagd om hun gedachten over wie deze “beschermer van Israel” was, op papier te zetten. 57 procent antwoordde dat de beschermer van Israël het Israelische leger was, en 17 procent zei dat het G’d was.

Dit is de reden en de bron van alle tragedies die wij mee hebben gemaakt, en nog meemaken.

De waarheid is dat het Joodse volk, misschien wel een van de meest atheïstische naties van de wereld is geworden. Verblind en verleidt door haar intelligentie en intellectualisme, is ze een moderne Adam geworden. Adam at van de boom van Kennis tussen goed en kwaad, en droomde van “heiligheid” en “eeuwig leven.” Als een soort van moderne bouwers van Babel, geloven “we”, dat we de hemel kunnen beklimmen en het te veroveren met onze wijsheid. Rabbi Nachman zei het al “Hoe meer seculiere wijsheid de Jood leert, des te meer atheïstische hij wordt.” Natuurlijk hoeft dit niet altijd zo te zien, maar helaas zien we dit over het algemeen wel gebeuren. Er zijn Joden die ervan overtuigd zijn dat HaShem niet bestaat. Maar er zijn er ook die wel degelijk geloven dat Hij bestaat, maar een “beperkt wezen” is. En er zijn diegenen die aan zogenaamde “lippen dienst” doen, woorden en rituelen voor G’d, wiens religie hun levens vult, zolang als dat hun geloof hun maar niet in gevaar brengt. Er zijn maar weinig Joden die echt volledig geloven dat de overwinning in een oorlog alleen in G’ds handen ligt. Die echt bereid zijn om moeilijke en gevaarlijke stappen te zetten die hun religie opdraagt.

Het volk dat het meest religieus was, is onverschillig t.o.v. G’d geworden. Het volk van het Boek plaatsen meer geloof in hun geld, dan in de Tenach. In tijden van nood, gelooft de Jood in niets, behalve in wat hij kan zien, aanraken en voelen. Hij kan de president van de V.S. zien, en de Kofi Anan van de VN. Hij gelooft nog eerder in hem dan in de G’d van Avraham. Hij kan de Arabieren voelen, hij vreest hen meer dan ontastbare G’d die hij “lippendienst” verleent zoals er geen nood is. Hij kan de tanks van het Israëlische leger aanraken, en dus bidt hij dat er genoeg van hen (tanks en soldaten) zijn, in plaats van te geloven dat slechts een van hen, al genoeg is.

De profeet Yirmiyahu zei het al: “Want Mijn volk hebben twee gruwelen gepleegd; ze hebben Mij verlaten, de fontein van levend water, en ze hebben waterreservoirs uitgehouwd, gebroken waterreservoirs die geen houden kunnen houden” Wij vertrouwen op het Israëlische leger, op onze eigen wijsheid en intelligentie, maar vergeten G’d. De Arabieren, ondanks dat veel van hen rishoim (slecht) tegen ons zijn, zijn zij vaak nog religieuzer dan de gemiddelde Jood. Hoe triest…

Wij geloven in de almacht van de G’d van Israel, zolang het maar abstract blijft, en het binnen ons denken past. We laten ons vurige geloof zien, in de wonderen die in het verleden zijn gebeurd. Maar we falen erin om in de wonderen die vandaag morgen kunnen gebeuren te geloven. Want ach.. niemand wilt het uitproberen, toch? We zijn bang om in de frontlinie te gaan staan.

De G’d van Israel is geen Sinterklaas. Het Jodendom is geen speelgoed. Als er iets is dat de HaShem van ons verwacht, is dat geloof. “Daarom, werd de Heer toen Hij het hoorde verbolgen, en een vuur ontbrande tegen Ya’akov, en ook een woede kwam tegen Yisroel, omdat zij niet in G’d geloofden, en niet vertrouwden in Zijn verlossing.” – Tehilim (psalm) 78

Dit is de een van de belangrijkste Joodse grondleggingen: Geloof en vertrouwen in G’d, in plaats van opkijken naar de goyim (niet-Joden). Er is geen grotere Chillul Hashem, ontheiliging van G’ds naam, dan wanneer een Jood zijn geloof in de macht van een niet-Jood plaatst. Want wat hij hiermee zegt, is dat er eigenlijk geen G’d is, en dat is het einde van het Jodendom. En dat is het eind van elke reden van het bestaan van een Jood. Wij hebben al te lang gezucht en gezegd “het is moeilijk om een Jood te zijn, dus laat ons maar handelen als de goyim, en naar hen luisteren.”

Natuurlijk is het moeilijk om een Jood te zijn, een Jood dat HaShem eist. Een zoon en dochter van Avraham, die alles voor zijn geloof en G’d over had. Een Jood als een zoon of dochter van Mordechai, die de galg zag, maar niet boog. De zoon en dochter van de Jood, wiens gehele Torah rust op het ene gebod: “en de rechtvaardige zal leven door zijn geloof.” Dat is moeilijk. Dat is een echte Jood.

Vrede? Dit is geen vrede
“Wee hen die kwaad’ goed noemen, en goed kwaad” – Yeshayahu 5:20
“Hoor, Gij Doven, en kijk, Gij blinden, dat U mag zien” Yeshayahu 42:18

Nee, dit is geen vrede. Nee, wij krijgen geen vrede met onze Arabische buren. Het enige wat ze willen is de vernietiging van de staat Israel. Vrede, in twaalf minuten als we alleen maar de “bezette gebieden” zouden opgeven. Dat is wat de linksen hier in Israel beweerden. Dat is wat de wereld beweert. We hebben het gevolg gezien. We hebben Joden uit hun huizen gezet in de zomer van 2005, we hebben Joden uit hun huis gezet (Beth Shapira, Hevron). Vervolgens zitten we een paar maanden later in een oorlog met Libanon. Een regen van Katusyha’s op het Noorden van Israel, en drie ontvoerde soldaten. Die op de dag dat ik dit artikel schrijf, nog steeds niet terug zijn gebracht. En nu, heeft president Olmert besloten om wapenstilstand te ondertekenen. Een capitulatie, onze Arabische buren zijn hier allang blij mee. Iran heeft al te horen gegeven dat zij erg “tevreden zijn” met het feit dat Israel dit ondertekent. Zij zien het als een overwinning van hun strijd tegen de Zionistische Staat. En hebben nu een reden extra om de “zwakke vijand” aan te vallen.

Er zal voorlopig geen vrede zijn, er kan geen vrede zijn. De vreemdeling ziet ons als dieven, en zijn nationale trots en ziel zal hem de Joodse “dief” en “misdadiger” voor altijd zien haten. Zolang er een Israel is, een Joodse staat, zal er geen vrede zijn totdat Moshiach komt. En voordat alle linkse, zogenaamd intellectuele en liberalen mij gaan beschuldigen. Laat ik dit dan eerst zeggen: “Zeg niet dat we geen vrede willen, natuurlijk willen we vrede.” Het enige probleem is dat de Arabieren dit niet willen. Hij wilt geen vrede, omdat dat hem oneerlijk lijkt. Het zou een vergoeiljking zijn van de diefstal van zijn land.

Vrede? Ja, er is een soort vrede dat acceptabel zou zijn voor de Arabieren, en dat is als de Joden ermee akkoord zouden gaan om de Staat Israel op te geven, de Joodse Staat. Zouden we dan protesten horen? Zouden we dan zelfs protesten van de meest irritante linksen en liberalen? Laten we hopen van wel. Want niemand zal daarmee akkoord gaan. Weet dus dat er geen vrede zal zijn, tenzij… tenzij de Jood terugkeert naar zijn Vader in de Hemel.

We zijn nu al 58 jaar in oorlog met de Arabieren, en meer dan 3000 jaar met de gehele wereld, en we zijn nog lang niet vermoeid. Als onze voorouders vermoeid waren, met schuld beladen waren en verward zoals velen in onze tijd nu, waar zouden we dan vandaag de dag zijn? Misschien moeten inderdaad nog eens 58 jaar doorgaan, of zelfs 500 jaar! We zullen misschien wel een staat zijn die tegenover wrede Arabieren moeten staan die ons willen vernietigen. Maar geven we ons daarom over aan illusie en waanideeën? Lopen we daarom weg van onze positie? Nee, het is beter om een staat te hebben en een leger en macht, zodat we bereid zijn om te handelen wanneer het nodig is. We moeten gereed staan om Joodse overleving te garanderen. Beter dat dan terugkeren naar de condities van de ballingschap, die geleid hebben tot de Shoah (Holocaust). Liever een militaristische staat, dan een staat dat tot vernietiging gedoemd is. Alle Joden die in 58 jaar gestorven zijn in Israel is amper te vergelijken met het aantal doden die vielen tijdens slechts 1 dag in de vernietigingskampen. Dat is een veel grotere waarschuwing dan de dood van “compromise” en het opgeven van land. Liever een Joodse staat, dat de hele wereld haat, dan een Auschwitz waar de hele wereld van houdt. Maar natuurlijk hoeft dit alles niet zo te zijn. We hebben zelf de keuze, wij kunnen kiezen. Als we teshuva doen (terugkeren naar de Torah), zal G’d ons onmiddellijke verlossing, vrede en vrijheid brengen. Terugkeren naar G’d en Zijn geboden. Hoe triest is het dan ook, om te zien dat dit misschien wel het enige is wat de meesten van ons, nog geen eens overwegen om te doen…

Dovid Hamelech (koning David) keerde zich in zijn tijd tot G’d en weeklaagde: “Mijn G’d, mijn G’d, waarom heeft U mij verlaten?” Als we goed luisteren, kunnen we de stem van G’d in dit tijdperk van Joods neo-atheisme horen. Zacht roepend:

“Mijn volk, Mijn volk, waarom hebben jullie Mij verlaten?”