Sexualiteit en het Jodendom

Geschreven door de redactie

Binnen het Jodendom wordt sexualiteit niet gezien als iets vies, iets om voor te schamen of iets wat obscene is. Ondanks de bron van sexuele lusten toe geschreven wordt aan de yetzer ra (de kwade impuls), hoeft men sexualiteit niet als iets kwaads te zien. Het is meer dan kwade honger en dorst. Zoals honger en dorst of andere fundamentele behoeften, moet sexualiteit onder controle en in goede banen geleid worden. Wanneer sexualiteit tussen een man en een vrouw gezond is en op de goede tijd uit wederzijdse liefde en verlangen is, is sex een mitzvah (gebod).

Sexualiteit is alleen uitvoerbaar binnen een huwelijk. In het Jodendom is sexualiteit niet meer dan een uiting van fysieke plezier die jij met jouw partner samen kunt beleven. Het is een daad uit verplichting en verantwoordelijkheid. De Joodse Wet verbiedt dan ook om korte of buitenechtelijke sexuele contacten te hebben.

Sexualiteit dient op de eerste plaats het band tussen man en vrouw te versterken. De eerste en meest belangrijke doel van een huwelijk is vriendschap en daarin speelt sexualiteit een belangrijke rol. Voortplanting is ook een reden tot sexualiteit, maar het is niet de enige reden. Sex tussen man en vrouw is toegestaan en zelfs aan te raden wanneer er geen kans is voor conceptie. Het is ook toegestaan wanneer de vrouw zanger is, na de menopauze of wanneer een vrouw een geoorloofde vorm van anticonceptie gebruikt.

De Torah maakt gebruik van de stam Yod-Dalet-Ayin m.b.t. woorden die weer betrekking hebben op sexualiteit tussen man en vrouw. Deze stam staat voor kennen, wat op een levendige manier de Joodse sexualiteit beschrijft wat het hart en geest in dit geheel betrekt. Ondertussen erkent de Joodse Wet het uitwisselen van de lichamelijke behoeften tussen de man en de vrouw. Een Joods stel dient op zijn minst elkaar 1 keer te ontmoeten voordat zij gaan trouwen, en wanneer zij zich niet tot elkaar aangetrokken voelen, is zo´n huwelijk verboden. Anders zou het geen bashert (perfecte match) zijn.

Sexualiteit dient plezierig te zijn. Egoïstische vorm van sexualiteit, zonder een oog te hebben op het plezier van je partner, is verkeerd en slecht. Een man mag daarom nooit zijn vrouw dwingen tot sex. Een stel mag geen sexuele omgang hebben wanneer men drinkt of ruzie hebben. Sex mag geen wapen, een belemmering of een dwang vormen. Sex is het recht van de vrouw en niet die van de man. Het is de plicht van de man om zijn vrouw regelmatig sexualiteit te geven en hij heeft het plicht om sexualiteit plezierig te maken voor de vrouw. De man is verplicht de tekenen van de vrouw op te merken wanneer zij sexuele omgang met haar man wilt hebben en deze aan haar te bieden zonder haar te vragen. Het is het recht van de vrouw om sexuele omgang te hebben dat heeft betrekking op onah. Een onah periode van tijd. In deze context heeft het betrekking op de dag of de nacht. Binnen 24 uur is er sprake van twee onot. De dag-onah begint bij henez hachamah; netz (zonsopgang) en de nacht-onah begint op shekiat hachamah; shekiah (zonsondergang). Deze sexuele omgang is 1 van de 3 rechten van de vrouw:

eten
kleding en
sexualiteit
Dit recht mag een man nooit weigeren. De Talmoed zegt zelfs dat de man zowel kwantiteit en kwaliteit van de sexuele omgang aan de vrouw dient te geven. De frequentie van de sexuele plichten die gebaseerd zijn op de vaardigheden van de man, kunnen vastgesteld worden in de ketubah (huwelijkscontract). De man mag over een periode van tijd (ook een onah) geen gelofte doen om zich van sex te kunnen onthouden. Hij mag geen lange reizen maken, anders zou dat zijn vrouw belemmeren in haar sexuele relatie met hem. Aan toegevoegd, wanneer een echtgenote steeds weigert deel te nemen in de sexuele contacten, is gegrond voor de man om van zijn vrouw te scheiden, ook wanneer het stel de halachahische verplichtingen (wettelijke verplichtingen) van voortplanting hebben vervuld (wordt later in dit verslag genoemd). Ondanks sexueel verkeer het recht is van de vrouw, hoeft zij niet voorzichtig; discreet te zijn wanneer zij aan onthouding doet. Een vrouw mag tevens niet aan onthouding te doen om haar man te straffen. In dit geval mag de man van haar scheiden en is hij vrijgesteld van zijn alimentatie die in de ketubah zijn opgesteld.

Volgens de Halachah (Joodse Wet) is iedere sexuele contact, wat géén sh´chatat zerah (zaadlozing buiten de vrouwelijke schede) inhoudt, toelaatbaar. De Talmoed zegt dat een man alles mag doen wat zijn vrouw bekoort (Nedarim 20b). De Talmoed spoort het voorspel aan om de vrouw te bemoedigen (Nedarim 20a).

Niddah
De niddah is een scheiding tussen een man en een vrouw tijdens haar menstuatie-periode. Met nadruk ´periode´, want ook al bloed de vrouw niet meer, bepaalde vocht net voor odf net na de menstruatie is net als menstruatie zelf onrein. Deze wetten staan bekend als de taharat hamishpachah: familie reinheid.

Volgens de Torah is het voor de man verboden om sexuele gemeenschap te hebben met een niddah, dus een menstruerende vrouw. De wet van de niddah is de enige wet van rituele reinheid dat iedere dag in de gaten dient te worden gehouden. Deze scheiding begint wanneer de eerste signalen van de menstruatie aantreedt. Het eindigt op de avond van de 7e ´schone´ dag. Dit betekent dat de scheiding minimaal 12 dagen duurt. De rabbijnen verbreden dit gebod door zelfs de man in de periode van de niddah het slapen naast de vrouw en haar aan te raken te ontzeggen. Bruiloften moeten daarom zorgvuldig uit gekiend worden.

Na de 7e schone dag moet de vrouw zichzelf ritueel onderdompelen (kosjer mikvah). Het is niet slechts een fysieke schoonmaak. De vrouw moet daarom ook vóór de mikvah gewoon in bad en fysiek helemaal schoon zijn. Om te onderstrepen hoe belangrijk die alles is, zijn in sommige moderne orthodoxe synagogen mikvah´s gebouwd. Ondanks de Torah niet duidelijk aangeeft wat het nut van de niddah is, is men ervan overtuigd dat het zowel fysieke als mentale voordeel heeft. Wat frappant is, is dat wanneer een stel vruchtbaarheidsproblemen hebben en naar een moderne medische specialist zouden gaan, wordt er vaak geadviseerd om 2 weken rond de menstruatie van de vrouw aan onthouding te doen. De reden is om de zaad van de man te vergroten. Vervolgens raadt men hen aan geslachtsgemeenschap te hebben tijdens de overige nachten. Vanuit zowel de fysieke als de mentale winst van de niddah, is het shockerend hoeveel stellen met vruchtbaarheidsproblemen in feite niet G´ds wil doen door zich niet gewoon aan deze toch wel simpele Wetten te houden. Het schijnt zelfs bewezen te zijn dat vrouwen die tijdens de niddah gewoon doorgaan met geslachtsgemeenschap, het risico verhogen van vaginale infecties en zelfs baarmoederhalskanker. Daarbij geven de rabbijnen ook de mentale uitleg: wanneer men 2 weken aan onthouding doet, bouwt men een stevige platonische relatie op. Men gaat ook meer naar elkaar verlangen en maakt de sexuele omgang in de resterende 2 weken speciaal en extra plezierig. Je kan dan rusten, zonder dat jij je bezwaard moet voelen t.a.v. je sexuele rechten of plichten. Ook wordt je zelfdiscipline mee opgebouwd die fundamenteel belangrijk is binnen de sexuele drive.

Anticonceptie
Anticonceptie is toegestaan mits de mitzvah van vruchtbaar wezen en jezelf vermenigvuldigen is volbracht. De mitzvah is minimaal 2 kinderen hebben, bestaande uit ieder geslacht. Anticonceptie is niet de discussie, maar wel de manier en de reden. Anticonceptie is toegestaan wanneer een zangerschap medisch gevaar zou kunnen zijn, voor zowel de moeder als het kind. De Talmoed maakt onderscheid tussen jonge -, zwangere – en verplegende vrouwen (geven van borstvoeding vb).

De methoden waardoor het zaad wordt vernietigd of het zaad blokkeert, zijn niet toegestaan. M.a.w. condooms en zaaddodende pasta´s zijn verboden. Onder de Joodse Wet is de pil wel toegestaan. Betreft veiligheid t.o.v. aids: wanneer je trouwt met een persoon die zich gewoon aan G´ds geboden houdt, kan niemand in principe geen aids krijgen. Maar wanneer je toch trouwt met iemand die aids zou hebben door een medische misser, is ons niet bekend of het rabbinaat in dit geval een condoom zou toestaan.

Abortus
Abortus is toegestaan en wordt in sommige gevallen zelfs aangeraden. Wanneer het leven van een moeder in gevaar is òf wanneer het leven van het ongeboren kind in gevaar is, is abortus verplicht.

Een ongeboren kind heeft in het Jodendom de status van een potentieel menselijk leven. Deze status eindigt wanneer het lichaampje van het kind al merendeels uit de moeder is. Potentieel menselijk leven is waardevol in het Jodendom en het mag niet om een nonchalante reden beëindigd worden, maar het werkelijke bestaan is waardevoller. De Talmoed spreekt dat wanneer de foetus zijn moeder in gevaar brengt, dat het verwijderd dient te worden, omdat zijn leven niet zo waardevol is t.o.v. zijn moeders leven. Let wel: er staat niet dat het niet waardevol is! Maar zodra de grootste gedeelte van het lichaam van de baby eruit is, is het verboden het kind te doden wanneer de moeder dàn in gevaar verkeerd. Dit omdat je geen keuze kunt maken tussen het ene leven en het andere. Dan dient men de natuur zijn beloop te laten.

Homosexualiteit
Sexueel verkeer tussen mannen is verboden (Lev.18:22). Het wordt in de TeNaCH verafschuwd. Een ander sexuele zonde die net zo sterk wordt afgekeurd is wanneer een man met zijn ex-vrouw hertrouwt, die op haar beurt tussen haar 1e huwelijk en 3e huwelijk met 1 en dezelfde man met een andere man getrouwd is geweest (Deut. 24:4). Net als incest en overspel, staan op zulke sexuele zonden eigenlijk de doodstraf (Lev. 20:13).

Toch is het erg belangrijk te melden dat in het Jodendom de homosexuele handelingen verboden zijn, maar homosexuele oriëntatie niet! Sterker, in het Jodendom is a-sexualiteit van een man ´minder´ waard dan een homosexuele man die naar een andere man verlangt, zolang hij er maar niet naar handelt. Je kunt het vergelijken met het feit dat iemand ´meer´ waard is wanneer hij/zij geen varkensvlees eet vanuit de Wet, dan iemand die geen varkensvlees eet, omdat hij/zij het niet lust. Het Jodendom focust op de acties van de mens en niet op zijn wil. In moderne Jodendom wordt gesuggereerd dat homosexualiteit een geaardheid is, zoals non-conservatieve christenen, de wetenschap, de homosexuele en de meeste ´wereldse´ mensen en deze groepen mensen zien de daad niet als morele verantwoordelijkheid. Het is niet bekend hoever deze theorie in het Jodendom wereldwijd is geaccepteerd.

Wat frappant is, is dat vrouwelijke homosexualiteit in de Torah niet verboden wordt. Het schijnt dat er maar een kleine discussie over vrouwelijke homosexualiteit in de Talmoed is opgenomen. De reden zou kunnen zijn dat de vrouw niet gediskwalificeerd kan worden uit bepaalde priester-voorrechten, daar een priester altijd een man dient te zijn. Er schijnen uitspraken in de Talmoed te staan dat een lesbische vrouw van haar vrouw scheidde zonder materiële plichten in de ketubah. Maar RaMBam (Maimonides) daartegen, verbiedt ook de vrouwelijke homosexualiteit, omdat dit een gewoonte was in Egypte en omdat het vaak voort zou komen uit rebellie.

Masturbatie/onanie
De Joodse Wet verbiedt mannelijke masturbatie. Deze Wet komt voort uit het verhaal van Onan (Gen. 38:8-10). Onan deed dit uit geboortebeperking en G´d doodde hem. Eigenlijk was de daad van Onan geen echte masturbatie, maar de Joodse Wet neemt geen risico en verbiedt iedere vorm van de eerder genoemde daad van ha-sh’cha’tat zerah; het vernietigen van de zaad dat buiten de vrouwelijke schede. De Talmoed zegt ook dat m.b.t. de man, de hand dat onder de navel reikt, af gehakt moet worden (Niddah 13a).

De Torah verbied geen de vrouwelijke masturbatie, omdat een vrouw met haar masturbatie niet in staat is de verspeelde zaad te doden. Echter het Jodendom ziet vrouwelijke masturbatie als een onreine gedachte en wijst het af.

Bron:
Judaism 101 van Tracey R. Rich

©FAQ 2003